2019 vierde reis

2019-2

19-8

Weer op tijd uit bed en Saburo en ik zijn weer op weg. Vanaf vandaag begin ik met trainen om iedere keer iets meer in mijn rugzak te dragen, want ik wil als het kan mijn Wheeley in Dax op transfer naar huis zetten. Of dat lukt weet ik nog niet Als we het dorp uitlopen zien we Catherine en Emanuel weer, even wat omhelzingen en we gaan met zijn allen verder. Bij onze stop na twee uur komt Jean-Eric ( een van de twee laatkomers eergisteren) ons achterop. Met vijf gaan we door tot ongeveer het zandpad. Hier gaan Emanuel en Jean Eric en stuk sneller. Na het zand komt het grind, en daarna de keien. Vanaf hier wordt het voor mij de verharde weg. Saburo houd me gezelschap en Catherine kiest voor het volgende zandtraject. Het is een heel rustig weggetje dus lekker te lopen. We nemen op ons gemak onze lunch langs de kant en komen rond twee op wat we vermoeden onze bestemming. Alleen klopt de naam niet en lijkt het ook niet op wat we verwachten. Dus gaan we terug naar de route en wachten tot Catherine verschijnt. Hier zien we Emanuel die ook op Catherine en jean-eric wacht. Na een half uur verschijnen zij samen. Emanuel en Jean-Eric gaan door naar Lesperon. Wíj blijven in Onnesse et Laharie, het is toch het goede adres dus gaan we met zijn drieën naar de camping alwaar we een mobilhome delen. Later op de dag verschijnt nog een pelgrim, en Spanjaard die honger heeft en geen geld. We geven hem te eten en Catherine belt naar de beheerder. Die komt straks wel weer langs. Wíj nemen een middag dutje. Nadat we gegeten hebben maakt Catherine nog een ommetje en als ze terug komt heeft ze Alberto bij zich samen met de beheerder. Er is geen plaats voor Alberto, maar als wij er geen bezwaar tegen hebben mag hij op de bank slapen. De bank is erg smal maar hij is er blij mee. We delen weer met eten en hij verteld dat hij al 6 jaar non stop aan de wandel is. Rome, Moskou, Zweden, Santiago, Griekenland en nu is hij onderweg naar Jeruzalem via Parijs. Ben blij dat ik dat niet hoef. Maar petje af. Het is voor hem een manier van leven. Om 10 uur ligt iedereen op bed.

20-8

Om 5 uur staat Catherine al op want ze wil om 6 uur vertrekken. en uur later gaat de rest ook op weg. Het is een saaie dag alleen maar rechtdoor, voor mij echter wel prettig dat het alleen maar asfalt is. In Lesperon neem we rust er is een bar waar ik cappuccino neem en Saburo thee. Bij de bakker nemen we brood. Nog even een bezoek aan het kerkje en verder maar weer. Als we in Taller aankomen is Catherine er al. Al bij al is het een rustige dag.

21-8

Vandaag besluiten we om gezamenlijk te lopen. En ik heb vandaag alle bagage die ik mee wil nemen op mijn rug. Het wordt weer een etappe met veel zand. Het eerste gedeelte valt erg mee, al krijgen we op een gegeven moment een pad dat na vijftig meter gestemd wordt door een plas water van volgens mijn stok 50 cm diep, we proberen het pad aan de andere kant van de sloot dat gaat beter. Maar we lopen nu op het verkeerde pad en naar het zich er laat uitzien splitsen ze in 2 verschillende richtingen, gelukkig blijkt de sloot en eindje verder droog te zijn en met behulp van Catherine komt mijn Wheeley veilig aan de andere kant. Saburo hoopt een betere overgang te vinden, en inderdaad waar het pad splitst kan hij gewoon oversteken. Na een kilometer zand komen we weer op een doorgaande weg uit. Hier nemen we vijf minuten om weer op adem te komen. Daarna volgt een lang grasland dat goed te doen is. Bij de volgende straat is het etenstijd. Mijn rugzak is aan het scheuren dus neem ik de ducktape en maak hem provisorisch. Hij is eigenlijk ook niet bedoeld voor zoveel bagage. Ik hoop in Dax een decathlon te vinden voor een goede maat rugzak. Na de pauze gaan we weer een gras pad op dat enorm smal is, mijn Wheeley blijft af en toe haperen achter de begroeiing. Hierna wordt het weer zand dat almaar ruller wordt en ook loopt het pad flink omhoog. Als ik echt in het zand blijf steken, helpen Saburo en Catherine mij door mijn Wheeley te dragen. Daarna hebben we gelukkig en lange tijd straat het laatste stuk is door het bos, de grond is hier wel ongelijk maar stevig. Als we in st Paul les Dax zijn, is iedereen moe. bij de gite moeten we nog wachten tot we de sleutel op kunnen halen en de gastvrouw komt om 6 uur. Ik ga intussen naar de Decathlon voor een nieuwe rugzak. Het is 2 km van de gite. Geslaagd een rugzak waar alles in kan. Terug in de gite is de gastvrouw er al. Het is en beetje moeilijk om haar te laten begrijpen wat ik bedoel met mijn Wheeley daar te laten en op te laten halen. Maar gelukkig lukt het. Nu vlug nog boodschappen doen. Daarna uit eten Saburo tracteert. Om 10uur bedtijd, morgen vroeg op 5 uur, we willen om 6 uur vertrekken.

22-8

Vandaag is het inderdaad vroeg, en nadat alles schoongemaakt is, kan ik mijn slippers nergens vinden. Uiteindelijk blijken ze buiten bij de douche te liggen. We vertrekken om 6.32uur. Het is nog donker maar de eerste kilometers gaan door Dax, als we Dax uit zijn komt de zon op, een mooi gezicht met een beetje mist. Het is wennen met mijn nieuwe rugzak. Na 5 km komt de eerste heuvel Zwaar,maar had mijn Wheeley niet mee kunnen nemen want na 5 km moesten we langs en heel smal paadje dat eindigde aan de zijkant van het talud bij een rivier, daar moesten we steil omhoog en dan over de afscheiding van de snelweg. Na weer 5 km houden we een korte pauze. We zijn nu op het plateau, het golft nog wel maar we lopen op een smal geasfalteerd landweggetje . Als we het gras weer induiken moeten we erg op onze voeten letten, dat wordt nog meer als we het bos ingaan. Veel losliggende natte keien en heuvel op. En dit 7 km lang. Weer op het volgende zandpad houden we een langere stop. Dan op naar...... boven. Als we Peireohare naderen hebben we het zand, kei en gras achter ons. We zoeken hier een bar op voor koffie, thee en siroop, maar vooral ook de toilet. Nu is het nog maar 7 km en die nemen we over de weg. Om drie uur zijn we in Sorde l' Abbaye in de gite. Er zijn al drie andere pelgrims waaronder tot verrassing ook Jean-eric. Na de douche bezichtigen we de abdij, is nu een ruïne, maar interessant om te zien. Vanavond is hier een concert waar we naar toe willen gaan. Terug in de gite, blijkt er nog een wandelaar en een fietser aangekomen te zijn. De fietser is Hans uit houten Nederland. Hij fietst voor de tweede keer richting Santiago, maar stopt bij Pamplona. Na het eten nog even na kletsen en dan naar het concert. Goede groep, heb er een videootje van gemaakt. Maar om 21.15 u ga ik toch terug naar de gite. Het was een lange dag, 32 km.

23-8

Vanmorgen afscheid genomen van Catherine, zij gaat vandaag terug naar huis. Voor Saburo en mij erg jammer, we hebben veel plezier met elkaar gehad. Saburo en ik vertrekken om 7.15 u. Het is vandaag een kortere etappe, waar ik wel blij mee ben. Volgens de hospice en Saburo ook nog een gemakkelijke. Onderweg krijg ik mijn eerste zicht op de Pyreneeën. Nog vaag maar wel hoog. Het pad loopt soms over de weg en soms weer door grasland. Maar nog steeds omhoog met kleine dalingen ertussen, die je daarna weer dubbel omhoog moet lopen. Toch loopt het redelijk. We zijn om 12.20 u in Arancou. Zelfs de hospita is verbaasd dat we er al zo vroeg zijn. De rest van de dag ben ik aan het stoeien met het internet. Ik wil heel graag een bed reserveren in Orrison voor over 4 dagen. Klinkt erg ver vooruit maar het is een niet zo'n grote gite, half op de berg en erg gewild. Uiteindelijk lukt het me om contact te maken. Ik sta op de lijst maar moet wel 26 augustus om 9 00 u nog even bellen om te bevestigen dat ik inderdaad kom. Wel het is tijd om naar huis te bellen en daarna weer mijn bed in.

24-8

Vanmorgen ben ik voor een keertje als eerste wakker. Na het ontbijt de deur weer achter ons dicht getrokken en op pad. Het eerste gedeelte gaat prima zelfs heuveltjes waar ik een aantal dagen geleden kreunend overheen ging, maakten me nu niet uit. Helaas is het tweede gedeelte van een heel andere categorie. 3 km bergop en volgens mijn bescheiden mening zijn door echt meer dan 10 procent stijgingen. Ik ben niet echt goed in rekenen, maar in 3 km 300 meter stijgen, waarbij je tussendoor ook iedere keer daalt om daarna weer omhoog te gaan, is veel voor mijn beenspieren. Maar goed ik denk maar zo, het is een oefening voor de bergen. De laatste 3 km waren daarentegen heel relaxed. Alleen maar naar beneden. Wat weer wel betekend morgen nog meer omhoog. Nu in st Palais op een terrasje, is ook niet