2019 vierde reis
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg HELMA
05 September 2019 | Frankrijk, Caen
31-8
Vandaag gaan we als alles goed gaat door tot Zariquiegui. Het ligt halverwege de helling van 650 meter hoogte. Het ontbijt is kort maar voldoende om er weet tegenaan te kunnen. Het wordt erg warm vandaag, dus vertrekken we vroeg. Het loopt de eerste kilometers lekker weg naar Pamplona. De ingang van Pamplona is een ontzagwekkende burcht, ik maak er foto's van terwijl de zon net opkomt. In Pamplona moet ik pinnen, maar aangezien ik geen pinautomaat of bank zie, vraag ik het aan een politieagent. Deze wijst me de weg. Het is even van de route, maar ik vind de weg ook weer terug. In Pamplona is er deze dag een feest, ik zie de voorbereidingen op allerlei plaatsen. Ik herken zelfs de levend tafelvoetbal bak. Moet meteen denken aan het spel met de afdeling. Ik zat toen in het winnend team. Ik loop toch nog even verkeerd, maar gelukkig heb ik het al snel in de gaten. Na het verlaten van de stad lopen we even langs een drukke weg, maar daarna duiken we de grindpaden weer in. Het gaat bergop maar wel onder de bomen. Na een klein halfuur krijgen we vrij uitzicht over de omgeving, het wordt al vlug erg warm op dit stuk. In het volgende dorp tref ik Angelique, Rianne, José en Angelina weer. We nemen een pauze in een parkje en daarna gaan we weer verder. Rianne, Angelina en ik lopen en beetje bij elkaar, tot we weer gaan stijgen. Hier raak ik achterop. Maar dat is niet erg, er lopen nog genoeg anderen die me allemaal inhalen. Het is erg steil bergopwaarts, soms onder open hemel wat echt heet is, maar gelukkig ook soms met wat schaduw. Al is het maar van een enkele boom. Als op een gegeven moment het pad wel erg smal wordt, zie ik voor me uit Rianne en Angelina staan. Er staat naast het pad een tafeltje met fruit en in een soort koelkastje met frisdrank. Met een bordje hot coffee and cold drinks. Donativa. Ik snij een stuk van de watermeloen af en neem een blikje cola. Er staat een bankje waar ik naast Angelina op neerval. Rianne is al weer doorgelopen. Na mijn rust, laat ik geld na in het mandje en ga verder. Het pad wordt nu echt slecht en je moet goed opletten waar je, je voeten zet. Langzaam aan kom ik toch in Zariguiegie. Het 13.30 uur. Toch niet slecht voor deze dag.
1-9
Vandaag verder met de klim van gisteren, de temperatuur is 10 graden gedaald, en het waait flink. Er is veel bewolking maar door het klimmen krijg ik het toch wel warm. Ik heb nog steeds last van mijn enkel, maar klimmen doet minder pijn dan dalen. Alleen het opstarten na iedere keer dat ik stop valt wel tegen. Ik kom ook dezelfde mensen als gisteren tegen en wordt door weer andere ingehaald. Maar niet getreurd op de top zie ik de meeste weer terug. Er is daar een kunstwerk van metaal met pelgrims dat zo'n 9 meter breed is. Iedereen gaat ermee op de foto. Wij ook. Ons groepje is uiteengevallen maar er is een ander bijgekomen Eliane. Zij heeft afgelopen nacht bij ons op de kamer geslapen. Na enige rust begin ik aan de afdaling. 400 meter in een km. Erg steil weer, dus rustig aan. Veel los grind, het kost mij anderhalf uur om dit stuk veilig af te dalen. Hierna weer even omhoog naar het volgende dorpje, waar ik Eliane weer tref. We nemen een pauze en wij beiden besluiten om nog naar Puente la Reine te lopen en daar de eerste herberg te nemen. Ik app dit door naar Angelique om haar een buen camino te wensen. Ik weet dat Rianne bij haar is. Zij gaan door naar het volgende dorp. Eliane en ik moeten nog een flink stuk dalen, maar niet echt steil meer. Zo komen we om 13.00 uur in de herberg aan. Terwijl wij ons inschrijven gaat mijn telefoon en belt Angelique mij, of er nog plaats is voor haar en Rianne en of ik dat wil reserveren. Wel dat kan. Het blijkt dat in het volgende dorp een festival is en alles vol. José had haar gebeld, want José en Angelina waren daar nú en moesten door naar het dorp nog verder vanwege plaatsgebrek. Dus nu zijn we weer met vier. Ik heb samen met Eliane en Jan een andere pelgrim het plaatsje bezocht en de kerk bezichtigd, die erg mooi is.
2-9
Vanmorgen wakker geworden van pelgrims die erg vroeg wilden vertrekken. Dus me nog maar even omgedraaid. Om 6 uur opstaan is voor mij vroeg genoeg. Het ontbijt gebruiken we met vieren en dan weer op pad. Aangezien ik nog steeds langzaam ga, zijn de anderen Puenta la Reina uit terwijl ik nog halverwege het stadje ben. Maar langzaam raak ik in, wat de anderen mijn dieseltje noemen. Het begin is een erg sterke stijging, wel met mooie uitzichten. Over de eerste 6 km doe ik anderhalf uur. Ik haal Eliane in die ook last van haar enkel gekregen heeft. Samen zwoegen we omhoog en omlaag naar het eerstvolgende dorp. Waar een pharmacie is. Hier koop ik een rol tape, want die zal ik de komende tijd wel nodig hebben. Het is een echt oud authentiek dorpje. 4 of 5 straten groot, gewoon charmant. We verlaten Mañeru en gaan met goede moed verder. We krijgen nu een stukje zonder stijgen en dalen, wel erg smal en rotsig maar we lopen nu ook al een tijdje op de helling van de volgende top. Na 2 km gaat het weer stijgen. Al is het pad nu wat breder, het is nog steeds rots en los liggende stenen. Het pad wordt weer een geitenpad, smaller,smaller en smaller. Ook het stijgingspercentage loopt op. Bij het volgende dorp is het laatste stukje zo steil dat je op je tenen loopt om niet achterover te vallen. Het zicht op Ciraucui ouds echter spectaculair, er staan twee menhirstenen boven langs de weg, en het dorpje steekt mooi af en de omgeving. De steilte van het pad gaat in het dorp zelf gewoon door. Een klein stukje loop ik zelfs achterstevoren om omhoog te komen. In het centrum van het dorpje nemen we een koffie bij het barretje een kijken geamuseerd naar de kinderen die in plastic wasmandjes door de straten naar beneden glijden alsof het een skihelling is. Hier zie ik ook een pelgrim met een zelfgemaakte Wheeley, hij trekt en zij duwt het karretje, waar twee rugzakken in liggen. Als ik ze zo zie sjouwen, ben ik blij dat ik de mijne niet meer bij me heb. Zij lopen over de wegen, dus ook zo nodig over de snelweg. Tijdens de koffie besluiten Eliane en ik om nog door te lopen tot aan het volgende dorp Lorca. Dus bel ik of er nog plaats is. Of we er wel voor 14.00 uur willen zijn. Het is nog 6 km. We hebben nog 2.5 uur om er te komen. Eerst maar dat straatje overwinnen waar die kinderen vanaf glijden. Buiten het dorp gaan we eerst weer een eind naar beneden. We lopen een paar keer vlak langs de snelweg, gaan er drie keer onder- of overheen en beginnen dan aan onze laatste klim. Weer een smal pad met af en toe traptreden sinds erg steil soms minder. Maar om 13.45 uur zijn we bij de herberg. Douchen, de was in de wasmachine, en een koffie. Als we de was uit de wasmachine halen blijkt hij niet gecentrifuseerd te hebben dus doen we het nog een keer over. 20 minuten later is de was klaar en Eliane hangt hem op. Het waait flink dus drogen zal geen probleem zijn. Ik duik op bed en schrijf mijn verhaaltje. Eliane gaat naar de supermarkt.
3-9
Vandaag begint met een glooiend stuk van 6 km, dus voor we er erg in hebben zitten we op een terrasje met koffie en een chocolade croissant in Uterga. Maar zodra we het stadje uit lopen, duiken we weer zo'n geitenpad op. Eerst even omhoog en dan naar beneden. We worden ingehaald door een aantal fietsers en plots klinkt er gevloek en au en oei. We zien even later dat de fietsers abrupt moesten stoppen voor een gat van een meter of zes diep, waarin je met grote onregelmatige treden in moest afdalen en dan weer op dezelfde manier omhoog gaan. Wij doen dat ook en even later steken we over een brug de snelweg over. Even later zien we twee auto's die ons tegemoet komen, zouden die ook dat gat induiken, vraag ik Eliane, maar nee ze rijden een zijweggetje in dat ons niet opgevallen is. Nadat we de snelweg zijn over gestoken, wordt het een stukje langs de snelweg lopen. Wel achter de vangrail. Daarna weer een bocht en even later onder de snelweg door. Hier worden we verrast door een man die voor de pelgrims op zijn mondharmonica speelt. Echt leuk. Na nogmaals over de snelweg komen we aan een flink steil stukje naar boven. Eigenlijk zouden we Estella nu moeten zien, maar het enige is een silo. Als we de silo passeren, zien we een viaduct over de snelweg. Maar wij gaan net daarvoor linksaf en smal paadje op, na een bocht naar links kijken we uit over Estella. Het is echt een verborgen schatkamer en erg mooi stadje. Rianne is hier al, dus sturen we een appje. We spreken af om elkaar te ontmoeten en gaan met haar naar de studio die ze gehuurd heeft. Aangezien Eliane en ik de drukte en gezelligheid van een herberg missen, besluiten we om er een op te zoeken en spreken met Rianne af om 's avonds samen te eten. Eliane en ik nemen plaats in de eerste herberg die we tegenkomen. We zien er veel bekende gezichten, ook al kennen we de naam niet, het is altijd gezellig. We nemen beiden veel rust, en besluiten om 18.00 uur te gaan eten in het cafeetje aan de overkant. Het eten is erg lekker en het terrasje zit aan de waterkant waar we ons vermaken met kijken naar de eenden kuikentjes. We gaan alledrie vroeg naar bed, Rianne wil morgen voor zes vertrekken en ik ga ook op tijd weg. Eliane besluit om een rustdag te nemen, teveel last van haar enkel.
4-9
Vandaag dus weer alleen, ik ben op tijd weg. Ik app Eliane dat ik haar niet wakker wilde maken, maar haar het beste wens. Het begint met een vervelend klimmetje, maar daarna ben je dan ook al in het volgende dorp. Als ik het dorp uit ben, loopt de route even over de doorgaande weg, maar al snel mag ik een grind weg in. De richting van de wijn fontein. Ik weet niet wat ik me daar bij voor moet stellen. Na 50 meter idd er een atelier van een lokale kunstenaar, waar je zowel en stempel kunt halen, als iets van zijn kunst kan kopen. Ik kijk hier even rond, krijg een stempel en ga op de foto. Na ongeveer 500 meter ben ik bij de wijn fontein., er staan al en stuk oog toen pelgrims in de rij om een slok te nemen. Het is een tap in een muur links geeft rode wijn en rechts water. Ik neem ook wat wijn in mijn hand die ik leeg slurp. Smaakt best goed. Ik spoel mijn hand en mond schoon met water en ga verder. Het is tot aan Villamagor stijgen de laatste km zelfs erg stijl. Intussen laat Eliane mij weten dat ze toch is gaan lopen en nu bij de wijn fontein is. Mijn bestemming voor vandaag was Villamagor, maar nu ik hier ben en zie dat Los Arcos alleen maar dalen is, besluit ik om te proberen daarheen te gaan. Maar ik wil wel zeker weten dat ik een bed heb. Dus bel ik eerst. Bij de eerste twee krijg ik geen gehoor. De derde herberg verteld, in principe reserveren ze geen bed, maar als ik vertel dat ik vanwege mijn enkel niet snel kan lopen, maakt ze toch een uitzondering..Gracias. Dus begin ik aan mijn afdaling, 12,5 km. Het begin is erg steil, maar daarna wordt het pad iets breder.Het is erg heet en nergens schaduw. Bij iedere bocht in de weg, krijg ik een erg steil stuk met losliggende stenen en kiezels. Geen begroeiing want al het graan is al van het land gehaald. Toch wordt ik onderweg leuk verrast, onder en van de weinige bomen zit een mevrouw accordeon te spelen. Je wordt er blij van, en voelt je moeheid gelijk een stukje minder. Maar ik moet verder net als al de anderen. Het pad blijft doorgaan dus ik ook. Mijn ene flesje water is al leeg en ik ben nog niet op de helft. Na nog een klein uurtje een vervelende bocht, maar weer wacht daar een verrassing, en kraampje met terrasje en schaduw. Vrolijke muziek en vrolijke mensen. Heb er een pauze met een ijsje. En paar dames zijn op de muziek aan het dansen, ja daar ben ik dan jaloers op. Mijn voeten zijn blij dat ze kunnen lopen. Hierna nog 6 km volgens het bordje, het afdalen gaat door op dezelfde gemene manier. Maar uiteindelijk ben ik in los arcos. Alles is vol maar ik heb mijn bedje. De hospitaleros zijn Belgen dus is het leuk om Nederlands te kunnen praten. Er is hier de mogelijkheid, om je voeten te laten masseren, ik schrijf me hiervoor in maar het enige wat de masseur zegt en doet is een ijs kompres geven. Ik eet vrij laat en ga daarna gelijk naar bed.
-
05 September 2019 - 18:56
Yolanda:
Weer een verhaal om in te lijsten...
weer met veel plezier geleze, het lijkt wel of ik naast je loop -
05 September 2019 - 19:10
Christian:
Mooi mam, hou vol en geniet er zoveel mogelijk van. Knuffel. -
05 September 2019 - 19:45
Stella:
Stoer hoor!!! Succes nog en genieten van alles wat op je pad komt..... -
05 September 2019 - 20:16
Lisette:
Oh mam, je bent echt een geboren verteller.
Succes, geniet er van en neem op tijd je rust. Liefs -
05 September 2019 - 22:12
Imelda:
Mooi om te lezen. Pas goed op je lijf en blijf ernaar luisteren. Geniet ervan. Groetjes Imelda -
06 September 2019 - 09:48
Willy:
Hoi, Fijn om te lezen dat er mensen zijn die met je oplopen. En dat jullie mekaar zo mooi steunen en oppeppen. Liefs ;-) -
06 September 2019 - 23:15
Marjo:
Hoi Leentje,
Wat knap van je, blij dat er zoveel pelgrims en lieve mensen zijn die je steunen. Luister naar je lichaam en veel succes verder. Trits op je! -
06 September 2019 - 23:32
Jelske:
vol bewondering lees ik je verhaal. Kan op Google map zelfs stukken van je weg zien. Geniet er van maar ook sterkte. En liefs -
07 September 2019 - 20:39
Joke:
Hoi Helma. Wat een mooi verslag. Ik lees het heel graag. Geniet ervan. Ga zo door. .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley