2018- 3

15 juni
Gisteren na het eten nog een partijtje fins kegelen gespeeld met een paar Fransen. Kende het spel niet, maar was erg gezellig. Wet waren met vier, Catharine, Aurel, Henry en ik. Er zijn 12 kegels en een stokje. Je zet de kegels in drie rijen van vier, die moet je omver gooien. Waar ze vallen zet je ze weer rechtop. Hierdoor komen ze uit elkaar te staan en kun je proberen om een stokje om te gooien. Lukt dat dan krijg je het cijfer wat er op staat, gooi je er meer om dan krijg je alleen hoeveel stokjes je omgooit. Raak je niets dan krijg je een kruis. Bij drie kruisen lig je eruit. Degene die het eerst vijftig punten haalt is de winnaar. Ik ben derde geworden, met 34 punten, niet slecht voor een beginneling. Om 21.30 uur lag ik weer in bed. Om vijf uur wakker van een enorme regenbui, tot 06.10 uur er toch maar uit. Mijn boeltje zo vlug mogelijk naar de televisiekamer gebracht en mijn tentje in de wasruimte opgehangen. Eerst maar gegeten en daarna mijn wheeley onder het afdak uitgehaald en mijn spullen weer ingeruimd. Daarna mijn tentje zo goed als kwaad drooggemaakt en ook ingepakt. Om 8.00 uur weer op weg in een vochtige lucht. Volgens de kampbeheerder zou deze zo optrekken en een droge dag zijn. Daar reken ik dan maar op. De lucht blijft een hoog vochtigheidsgehalte houden. En na 5 km breekt ineens uit het niets een enorme bui uit. Kletsnat en koud verkleed ik me maar onder een viaduct.. Droge broek en regenpak aan. De hele verdere dag blijft het miezeren. Tot ik in Chenelle op de camping kom, dan is het droog. Ik zet mijn tentje, neem een douche en dan blijkt dat ik helemaal alleen op de camping sta. Er is een huiskamer en van de juffrouw van de receptie krijg ik de keycard waarmee alles op slot kan. Nadat ik een tijdje met Paul heb gewhatsapped, loop ik naar buiten en het begint net te regenen. Ik breek vliegensvlug mijn tentje af, en breng alles naar de huiskamer. Ik besluit om vannacht mijn luchtbedje hier op de grond te leggen en binnen te slapen. Ook lekker veilig.

16 juni
Vanmorgen om zeven uur wakker. Het is wat mistig, ik ontbijt en ruim mijn rommel op. Om acht uur ben ik weer weg. De luchtvochtigheid blijft de eerste uren hoog, daarna wordt het aangenamer en 's middags zelfs warm. Het is een lange dag, en niet veel afwisseling omdat ik buiten de route loop. Ik volg het spoor. Heb wel ontdekt dat gourgetplanten hele mooie gele bloemen heeft, echt een stadskind he. Op een gegeven moment zie ik in de verte een klein huisje waar rozen en klimop tegen aangroeien, heel idyllisch, kan zo in een roman staan. Maar uit de verte! Als je er bent valt het vies tegen. De laatste acht km loop ik langs de Loire, maar helaas geen schaduw. Ik ben blij dat ik Tours zie liggen. Bij het office toeristen vraag ik naar de camping. Er wordt mij aangeraden om de bus te nemen, daar het niet in Tours ligt, maar zes km verder in st Avertin. Dat advies volgend, ben ik een half uur later op de camping. Hier omtmoet ik Tiphany en Celine, twee Franse. Ik wordt voor de barbecue uitgenodigd en gewaarschuwd om mijn tent niet te ver van de anderen te zetten. Twee nachten geleden waren er tenten opengesneden en dingen gestolen. De barbecue was lekker en gezellig. Toch op tijd naar bed, heb 32 km gelopen en ben best moe.

17 juni

Vandaag weer een rustdag, dus uitgeslapen, op mijn gemak een ontbijtje en met de bus naar Tours. Bij de cathedraal is het druk, als ik binnen ben, merk ik waarom. Het lijkt een processie, maar het is de binnenkomst van de bisschop en drie priesters, koorknaapen, misdienaars en acolieten. Het begin van een kerkdienst. Deze mis is er echt een met veel gevoel voor decorum. Er is veel gezang en veel omlopen. Bv voor het klaarmaken van de communie wordt eerst het altaar gereinigd, daarna worden er mirre of wierook potjes op de hoeken geplaatst, die aangestoken worden, en terwijl ze daarmee bezig zijn loopt er een groep door de kerk van, priester, acolieten met kaarsen, dan een dame die het altaarkleed vasthoud, dan een moeder met kind, dan een dame met de schalen met hosties en als laatste een non met de kelk met wijn. Het koor en de zangeres klinken geweldig. Heel apart om mee te maken, er zijn dan ook constant mensen foto's en video's aan het maken. Hierna ga ik verder Tours bekijken, haal mijn pelgrims stempel en ga weer met de bus terug. Op de camping vragen Tiphany en Celine of ik zin heb om mee naar een dansfeest tegaan, typisch Frans. Na een uurtje zit ik aan de Loire met een biertje en in een tent die op het terrein staat, speelt afwisselend een bandje of een accordionist en wordt er gedanst. We eten er nog iets, lopen wat rond en later op de avond weer terug. Het is een leuke rustdag geweest.

18 juni
Vanmorgen wakker in een natte tent. Dus weer eerst alles zo goed mogelijk droog proberen te krijgen en daarna weer de weg op. De bedoeling is gewoon te kijken hoe het gaat. Er is nog een hoge luchtvochtigheid maar koud is het niet. Na 12 km houdt ik pauze in een klein plaatsje, terwijl ik iets eet en drink wordt ik aangesproken door een Engelsman, hij vraagt waar ik heenga, hijzelf en zijn vrouw zitten iets verder op een bankje, zij lopen naar Bordeaux maar moeten hier blijven overnachten want de volgende mogelijkheid voor een hotel is pas na 20 km. Zij hebben geen tent. Ik vind het nog te vroeg om te stoppen dus loop ik door. In Sorrigni neem ik een pauze, geen bankje te zien, maar de kerk is open dus lunch ik in de kerk. Als ik vijf meter verder loop stopt er een auto naast me en verteld de bestuurder mij dat hij even verder op mij wacht. En idd iets verder is een parkeerplaats en hij komt met uitgestoken hand op me af. " Ik ben de president van de pelgrims groep van de regio, welkom, waar ga je nu heen?" ik vertel dat ik st Catherine 's Bondin naar de camping wil. Nee zegt hij die is veel te duur, ik bel wel even voor je. En hij belt in ratelend Frans naar iemand. Oké hij heeft geregeld dat ik bij de kerk in st Catherine door Danielle wordt opgehaald, zij heeft de camino ook gelopen. Ik krijg haar telefoon nummer en weg is ie weer. Ik ook weer verder. Op een gegeven moment sta ik op een splitsing en er staat li st Catherine en bij re st Catherine 's Bondin. Oeps in welke wordt ik nu verwacht. Dan maar even bellen, krijg ik een antwoordapparaat, heb ik dus niet veel aan. Maar gelukkig stopt er een auto en wordt me verteld dat het hetzelfde st Catherine is, maar li is de autoweg en re voor langzaam verkeer. Als ik bijna aankom stopt er al toeterend een auto, het is Danielle. Mijn wheeley uit elkaar en in haar auto en verder. Danielle heeft een gite de france, ze geeft aan dat ze een diner voor me klaarmaakt, maar vanavond is het haar zangavond ze zingt bij een chanty koor. Morgen om acht uur is ze met de auto weer voor de deur om mij terug naar de kerk in st Catherine te brengen. Voor het ontbijt wordt vanavond ook gezorgd. Ik neem een heerlijke douche, doe een klein wasje, dat ik buiten in het zonnetje kan laten drogen. Bij het diner wordt me nog een kan Rose aangeboden en voor de avond een fles Cola, thee en koffie. Wat kan een mens nog meer willen. Ik ga mezelf maar eens verwennen.

19 juni
Vanmorgen door Danielle weer terug naar het centrum gereden. Na haar bedankt te hebben en gedag, trek ik weer in mijn eentje verder. Het eerste stukje gaat bergafwaarts, wat meestal een klimmetje tot gevolg heeft. Het is een redelijk rustige weg. Na een paar km loop ik door een licht bebost gebied, iets meer stijgend dan vals plat. Achter me hoor ik plots gefluit en even later stopt er een echtpaar, ook Nederlanders uit Heerenveen, zij hadden mij zien lopen vanuit een zijweggetje waar ze koffie gedronken hadden. Na een praatje, weer verder. In ste Maure du Touraine even een drinkpauze genomen, het heeft een levendig pleintje in het centrum. Hierna volgt een lange weg richting Nuatre en Marcilly waar mijn volgende camping op me wacht. Het is intussen erg warm geworden dus ben ik blij als ik op de camping ben, behalve andere vakantiegangers geen persoon op de receptie. Ik zoek een plaatsje voor mijn tent en verken de camping. Het hele sanitair bloc is op slot en aangezien ik hoognodig moet, is dat nu niet leuk meer.
Na enig rondkijken zie ik dat een caravan bewoond is, dus vraag ik daar of zij een sleutel hebben. Gelukkig wel. Na mijn toilet bezoek, leg ik gelijk mijn telefoon aan de electriciteit, en laat de deur van het slot. Voor ik de sleutel terug kan leggen, komt er een busje het terrein op, de receptionist. Ook de eigenaar van de leensleutel komt om de hoek, hij wil zijn sleutel terug. Nadat ik me ingeschreven heb, krijg ik ook een set sleutels. Niet lang daarna vind ik een picknick tafel aan het water (rivier de Vienne), waar ik mijn lunch gebruik. Als ik later op een bankje bij de receptie zit, stopt er een camper voor de slagboom, die uiteraard niet opengaat. Een Française stapt uit en vraagt volgens mij om de slagboom open te doen. Ik verwijs haar in mijn beste frans naar de bewoner van de caravan die mij zijn sleutels had geleend. Weer was de beste man zo vriendelijk om iemand te helpen. Na het avondeten zet ik mijn wheeley weer in het sanitair block en om negen uur lig ik weer in mijn tentje

20 juni
Weer een nat tentje, dus het droogmaakritueel uitgevoerd, gegeten, de sleutels zoals afgesproken onder de bloempot achtergelaten en op weg.
Ik kan merken dat het nog spitsuur is, want ik wordt constant ingehaald door auto's enzo. Na een tijdje wordt het rustiger, ik krijg wat heuveltjes, maar gelukkig zijn ze niet echt steil. Halverwege weer een ontmoeting, maar nu twee Belgen uit Turnhout. Het blijft toch iedere keer weer leuk om een praatje met andere pelgrims te maken. Het lopen gaat goed, alleen heel weinig schaduw en/of bankjes. In Dange st Romain neem ik mijn pauze in de kerk, schoenen uit en mijn voeten op een andere stoel. Hierna nog 10 km ongeveer. Op een gegeven moment moet ik zo nodig, dat ik uitkijk naar een huis dat er bewoond uitziet. Alle huizen hebben een muur en hekken. Als ik ergens zie dat er op de bovenverdieping twee ramen open staan en op de oprit twee auto's, bel ik bij de poort aan. Geen antwoord, maar omdat ik hier in het hoekje wat schaduw heb, blijf ik toch maar even staan. Juist als ik weer verder wil klinkt er uit de speaker, wat wilt u? Ik vraag om naar de toilet te mogen en krijg als antwoord ik kom eraan. Even later komt er een jongeman naar buiten, en niet zomaar een jongeman, nee zo'n jonge god die je in de reclamespotjes en romannetjes tegenkomt. Hij vraagt of ik ook nog water wil, zeg ik graag als het kan met ijsklontjes. Na mijn bezoek aan het toilet, heeft hij op de keukenbar een magnum, banaan, een blikje Schweppes en een blikje Orange liggen. Mijn frans voor ijsblokjes was schijnbaar niet goed. We raken aan de praat. Hij vertelt me dat hij Raine heet en boer is, hij is de vierde generatie op de boerderij. Ik krijg een foto van zijn vrouw en kind te zien, ik vertel over mijn werk en dat ik nu onderweg ben naar mijn volgende overnachting. Ik heb er echter geen adres van, alleen een naam. Hij pakt gelijk zijn telefoon en zoekt op Google maps voor mij waar ik moet zijn. Het adres is niet in het plaatsje Antran, maar anderhalve km erbuiten. Ik krijg alles wat hij voor me klaargezet heeft mee, nee hij wilde geen betaling. Dit is echt een leuke ontmoeting. Mijn onderkomen voor de nacht heet Girondiere, het is een gite du jour, ik ben de enige gast. Het is erg rustig, terwijl ik mijn spullen in de koelkast zet, zie ik een wasmachine staan. Dat is een meevaller, ik stop mijn spullen erin en kies het kortste programma. Als de was gaat draaien, hoor ik ineens klabam, klabam, klabam. Oei dat gaat niet goed, ik druk op pauze, maar de deur gaat niet open. Dan de stekker er maar uit, als ik dan de deur open doe, dringt pas tot me door dat het een bovenlader is en dat dus eerst de trommel gesloten moet worden. Als ik dat gedaan heb, de stekker er weer in en de pauzeknop ingedrukt gaat gelukkig alles weer goed. Het waait en het is zonnig dus is alles ook weer zo droog. Vanavond weer op tijd in bed, na een koude douche.

21 juni
Vanmorgen om half zeven wakker, ontbijt om half acht en om half negen weg. Volgens de kaart kan ik een ander weggetje nemen dat uiteindelijk weer op mijn route uitkomt. Dit is eigenlijk een plattelandsweggetje, maar wordt duidelijk als sluiproute gebruikt. In Chatellerault bezichtig ik de st Jacques kerk. Er staat een groot beeld van hem in de kerk. Het is warm, maar gelukkig staat er een stevig wind mee. Op een grote rotonde staat een kunstwerk, een arm met hand, en vanuit die hand wordt de suggestie gewekt dat er auto's uitrijden. Heel leuk. Even later loop ik over een fietspad, over de rivier de Vienne onder de spoorbrug. Voelt heel apart om de trein boven je hoofd te zien. Vandaag weer twee Nederlanders tegen gekomen. Ze hadden een heel krap schema, ze moesten vrijdag in Bordeaux zijn, want dan vertrekt hun vliegtuig terug naar Nederland. Lijkt me niks om je te moeten haasten. Maar ja, ieder heeft zijn eigen camino. Mijn lunch is weer in een bushokje. Bij de golfclub neem ik mijn laatste pauze, nog vier km en dan ben ik op de camping. Morgen een rustdag