15 tot 19 juni

15 juni Golega-Tomar

Vandaag weer vroeg op pad, het is mijn bedoeling om in Atalaia mijn bed weer op te zoeken. Het eerste stuk is een lang eind door het dorp. Hier in Nederland noemen we dit soort dorpen een lintdorp en dat is dit dan ook, alleen in het centrum breed. Zodra ik de weide ruimte weer in mag, kan ik gelijk wat klimwerk oefenen. Het is niet echt hoog maar sommige stukjes wel even steil. Ik denk maar goede training voor als later het echte werk komt.Het is broeierig weer,maar wel gewoon droog.Ik kom langs verschillende typische Portugese huizen en in sommige dorpjes in straatjes die in hun eenvoud betoverend zijn. Er zijn weinig cafe's onderweg dus, drink ik af en toe al lopend wat water.In Atalaia vraag ik aan een mevrouw waar ik koffie kan drinken en ze wijst me ernaar toe.Het ligt niet op de route, maar die 200 meter kan ik nog wel. Als bij de enige overnachtingsplaats in het dorp ben, is hij gesloten maar in de app staat een telefoonnummer , als ik dat bel krijg ik een dame die verteld gesloten.Dus dat betekent dat ik verder moet. Even diep ademhalen en gaan . Nog 9 km te gaan. Als ik mijn rugzak weer om heb loop ik weer in wat intussen weer een hittegolf is. Gewoon langs de weg, heb ergens een aanwijzing gemist. Dan maar de borden Tomar volgen. Heel saai, heel vermoeiend en de laatste kms neem ik de bus. Maar uiteindelijk ben ik er.Ik heb via booking.com voor de zekerheid een bed gereserveerd. Omdat Tomar een historisch stadje is en ik te moe ben om er doorheen te wandelen, laat ik me door een soort riksja rond rijden. Mijn gids neemt me mee langs alle belangrijke gebouwen en bezienswaardigheden.Tomar was het grootste bolwerk van de Tempeliers en er is nog veel van terug te vinden. Hier is ook de werkplaats van het originele Portugese aardewerk. Na mijn rondrit neem ik een heerlijke kiwisorbet, waarna ik in het hostel mijn bed op zoek. Straks eet ik nog wel .

16 juni Tomar - Cortica

Ik vertrek vandaag om 6 uur.Een Nederlandse die hier ook verblijft heeft besloten om nog een dag te genieten voor ze verder gaat. Ik heb gisteren nog overwogen om met de bus naar Fatima te gaan maar volgens kenners heb je in 3 uur heel Fatima al gezien en duurt het 8 uur voor je met de bus weer terug kunt. Dus helaas geen Fatima. Er is na 5 km een herberg, na 19 km een donativo herberg, de daarop volgende mogelijkheid voor een bed is dan nog 10 km. Ik kies voor de donativo. Er staat alleen geen telefoonnummer bij. Volgens mijn host is die herberg open. Ik loop Tomar uit en net voor het einde kom ik een leuke aanwijzing tegen, linksaf staat een fiets met een regenbuitje erbij, rechtdoor een wandelaar met een zonnetje.Ik ben lopend dus ga ik rechtdoor, de temperatuur is nu nog 18 graden dus lekker wandelweer.Ik mag al heel vlug een small klimmend weggetje in en kom even later bij een rivier met waterval. Hier moet ik via trappen naar boven, ik maak er een foto van.Heb ik de bovenste trap gehad kan ik niet verder. Dan maar weer naar beneden, dat moet ik echt goed kijken want behalve waar ik vandaan kom lijkt alles afgesloten. Maar als ik toch maar zo'n afgesloten paadje loop,gaat net voor het draad en heel small paadje naar links een even later over de rivier.Ik volg het paadje naar rechts en als ik op de weg uit kom, blijkt dat ik terug moet lopen, dus weer omgekeerd en waar ik over het water ben gekomen kijk ik weer rond, ja, er is een paadje linksaf maar dat zie je pas als je een paar rotsblokken bent opgeklommen. Het loopt een heel eind met de rivier mee. Als je het smalle paadje gehad hebt, kom je op een breder pad dat al kronkelend naar boven en weer naar beneden gaat. In Cacais staat aangegeven dat er koffie is dus ik mooi die kant uit.Geen koffie maar wel een mooi huisjeskerkhof.Gelukkig is in het volgende dorp wel koffie,dus een goede rust genomen. Het is nu niet ver meer naar mijn donativo herberg. Wel bij de richtingaanwijzer naar mijn donativo staat ook dat er een restaurantje is, komt dat even goed uit. Ik volg de aanwijzingen en even later sta ik voor de herberg. Helaas ze zijn aan het verbouwen. Dan loop ik maar door naar het restaurantje dat is nog een flink eind verder en gesloten. Ik ben nu van de route af en zoek op maps.me wat ik het beste kan doen. Ik loop nu op de N110 en zie dat een eind verderop de route deze weg kruist. Dus ik die kant dan ook maar op. Als ik weer bijna op de route ben volg ik de aanwijzing op maps.me die mij een veldweggetje op stuurde waar ik met stapstenen over een watertje moet. 5 meter na de stapstenen houd het weggetje ermee op. Niets dan onkruid met stekels om me heen. Dan maar terug naar de weg. Ik loop nog verder door op de weg en zie dan gelukkig weer de schelp met richting. Ik volg nu een heel breed pad dat langzaamaan smaller en smaller wordt.Als ik weer op een smalle weg in een naamloos gehucht kom, zie ik links 2 witte banken staan tegenover een huis dat verfraaid is door bloempotten, plankjes met beelden van heilige,er ligt een kaart op een stoel en er rennen 2 hondjes.Een meneer die ik zie geeft aan dat de banken gebruikt mogen worden. Dus mijn rugzak los en even pauze. Ik vermoed dat ik 5 km van de volgende mogelijkheid ben om een slaapplaats te vinden. De laatste 3 km loop ik over een mooie weg met bomen, maar ik ben wel blij als ik een hostel annex herberg zie. Ze zijn open. Voor 22 euro heb ik een bed met ontbijt.

17 juni Cortica - Ansiao

Mijn wekker tingelde om 6 uur.Ik eruit, aangekleed, ontbijt en op weg. Het eerste stuk is alleen maar kinderkopjes op de weg, ik bedenk me dat dit ideaal is voor de ronde van Portugal, ze laten die fietsers toch zo graag hierover rijden. Als ik een stukje steil naar beneden ga, ben ik blij dat het niet geregend heeft. Je zou zo een smak kunnen maken. Na 1 uur heb ik koffie. Dat neemt niemand me meer af. Ik volg braaf de gele pijlen en bordjes, en loop op een gegeven tijd op een brede bosweg. Het zou best kunnen dat dit hele lange pad een oude originele weg is waar vroeger de postkoets en andere paard en wagens langs kwamen. Als ik op de route op internet kijk, blijkt dat de bordjes en pijlen niet op die route staan. Maar ik volg ze toch maar. Als ik van het brede pad af moet, krijg ik een heel smal eerst dalend een dan stijgend pad met stenen en keien,wel goed uitkijken dus. Het laatste stuk is een breed pad dat soms erg steil daalt een bezaaid is met kiezels. Langzaam en behoedzaam daal ik af. En dan ben ik ineens in Ansiao. Hier zoek ik mijn bed, ik weet dat ze open zijn,ik heb nl onderweg gebeld. Alleen snapten we elkaar niet. Als ik er ben heb ik zo een kamer. Lekker een douche en rust.

18 juni Ansiao - Rabaçal

Als ik om 7. 00 uur mijn hostel uitloop, ben ik verrast om op de hoek de bakker annex café open te zien. Dat wordt dus een lekker ontbijtje met koffie. Hierna kan ik met een gevulde maag op weg. Ik loop Ansiao uit over een brug, maar er staat geen water in het kanaal. Het is al heel lang droog in Portugal. Na door wat dorpjes gelopen te hebben, afwisselend over kinderkopjes en grindweg, wordt ik een smalpaadje opgestuurd. Wel opletten waar ik mijn voeten zet. Na een kwartier loop ik weer op zo'n breed zandpad, ik zie nog steeds hier in gedachten paard en wagens en koeriers van de koning overheen gaan. Na een tijdje sla ik weer een smal paadje in en mag ik flink gaan klimmen. Ik wordt ingehaald door 2 fietsers,gelukkig net op een plek waar een beetje ruimte is. Als ik weer aan het dalen ga, is er meestal of een weg of een dorpje. In dit geval een weg met een benzine station waar ook een barretje aan vast zit. Ik neem hier weer koffie en ga dan weer verder. Om 11.00 uur ben ik in Alvorge alwaar meerdere herbergen zijn, maar ik ga na een lunch op een bankje door naar Rabaçal. Als ik net uit het dorp ben zie ik nergens meer aanwijzingen, ik loop nog een stukje terug, maar ik moet toch deze kant uit, een mevrouw die me ziet aarzelen, wijst naar een small paadje dat ik in ga.Als dit op een t splitsing uit komt, weer niks.Op de route op maps.me staat dit gebied helemaal niet, alleen op de doorgaande N347-1. Ik die kant dus op. Als ik daarop aan kom, nog steeds geen aanduiding. Wel ik moet naar het noorden lopen dus doe ik dat maar. Na ongeveer 700 meter kom ik weer de bordjes Santiago tegen. Ik zie voor me een hoge heuvel en die moet ik over. Rustig begin ik aan de klim, regelmatig kom ik een groepFatimagangers tegen. We wensen elkaar bon camino een vervolgen onze weg. Om 15.05 uur ben ik bij de herberg annex bar aangekomen.Koffie en een broodje, even naar het winkeltje, een duik in het zwembad, een douche, dan is mijn dag weer goed. Ik diner met Victoria uit Litouwen en Fernández uit Italië. Het is mijn bedoeling om morgen 14 km te lopen,maar de herberg daar is vol.Dus wordt het een lange dag 30 km naar Coimbra. Victoria heeft daar al een hostel geboekt. Ik en Fernández boeken ook daar, dus zien we elkaar nog een keer.