Drie

24-08
Vanochtend sliepen de kinderen nog toen ik wakker werd. Mijn boedeltje weer gepakt en op weg naar de supermarkt, helaas bleek dat een autobandencentrale te zijn, ik dus richting centrum, waar ik alleen maar een McDonald's tegenkwam. Daar gegeten en wat meegenomen voor onderweg. Ik had gezien dat er op 16 km een supermarktje zou zijn. De weg liep grotendeels tussen de Somme en het kanaal via een jaagpad. In Resancourt kwam ik om 13.35 uur aan, winkeltje gesloten tot 15.00 uur. Aangezien ik wat last kreeg van mijn rechtervoet, een pauze van anderhalf uur genomen, liggend in het zonnetje op het grasveld bij de kerk. Na de boodschappen verder naar Tugny-et-Pont waar de gite d'etappe staat. De laaste weg is 6 km stijgen, met daarna een scherpe daling. Dit voelt niet goed voor mijn voet. Ik ben dan ook erg blij dat ik er ben. Het is een klein gehuchtje, maar de gite is mooi gelegen naast de Somme bij een watermolen en een klein meertje. Er is zelfs onder de watermolen een kapelletje een meter breed en drie meter lang. Hier zou volgens overlevering de zoektocht naar de heilige Graal ook een onderdeel van zijn geweest. Gezien de pijn in mijn voet, heb ik hem getaped en een pijnstiller genomen. Vanavond lekker twee eieren met tomaat gebakken bij mijn brood. Ik ben weer de enige bezoeker, zoals de beheerder al zei, het is het einde van het pelgrims seizoen. Wat het noorden betreft in ieder geval. Vanavond op tijd naar bed, morgen zie ik wel weer.

25-08

Vandaag een rustdag, niets gelopen behalve op het terrein, voetje omhoog, gelezen, naar muziek geluisterd en met thuis gebeld. Op tijd naar bed. Morgen weer verder.

26-08
Vanochtend om 9.30 uur weer afscheid genomen van mijn hostesses, de weg ging gelijk naar beneden, wat het lopen in het begin wat moeilijk maakte, maar zodra ik weer wat moest stijgen ging het steeds gemakkelijker. Het eerste stukje liep nog langs de Somme, daarna werd het weer akkerbouw. Aangezien de enige bank in de buurt in Flavy le Martel is, moet ik een kilometer extra lopen. Maarja zonder geld kom ik ook niet ver. Ik kom helaas geen bankje tegen, dus heb ik mijn eerste rust op een stoepje tegen een kruisbeeld aan. Jezus zal het wel goed vinden dat ik hier rust. Het is volgens de gids een drukke weg, toch zijn er nog maar 5 auto's voorbij gekomen. Terwijl ik hier zit bel ik even naar de volgende gite of ik welkom ben. Dat is dus ook geregeld. Ik kom niet veel andere pelgrims tegen, maar wordt wel aangesproken door een oudere dame, die een heel verhaal verteld, mijn frans is zoals jullie weten niet echt goed, maar ik begrijp dat iemand van haar familie ook naar Santiago de Compostela is gefietst en dat hij het fantastisch vond. Ik hoef nog maar vier km te lopen en dan ben ik in Berlancourt waar ik hartelijk verwelkomt word door Roger en Dominique, mijn onderkomen is weer een klein huisje met alles erop en eraan. Er ligt een fles Fisher bier voor me koud in de koelkast, het smaakt prima, maar 65 cl is voor mij toch wel wat veel. Als ik gedoucht heb, merk ik dat het lopen niet echt goed gaat. Dus maar weer een paracetamol en mijn voetje omhoog, en ff naar huis gebeld. Christian heeft me een update van runtastic gestuurd, want de GPS werkte niet meer. Het thuisfront gaat vanavond met zijn allen naar de efteling dus is het maar goed dat ik nu al bel. Om 19.00 uur wordt ik aan tafel verwacht, heerlijk aardappelen met vlees en kip met groenten, daarbij een rood wijntje, een kaasplateautje en chocoladevla als toetje. Ondertussen gezellig gekletst over familie en vakanties. Mijn Frans word langzaamaan beter. Om 21.00 uur lig ik weer in bed.

27-08

Aangezien ik vandaag maar 9 km loop, heb ik mezelf gegunt om uit te slapen en pas om 8.30 uur te ontbijten. Het ontbijt is weer erg goed. Nadat ik het huisje heb schoon gemaakt en alles ingepakt neem ik afscheid van Roger en Dominique. De eerste 500 meter kom ik strompelend vooruit, maar daarna gaat het wel weer. Dit is ook de reden dat ik een kleine etappe loop. Het wordt vandaag warm, maar ik loop de eerste km lekker in de schaduw. Als ik na 4,5 km op een bankje in Mirancourt zit, wordt ik aangeroepen door Jet Buurman, ik wist dat ze achter me fietste en via Facebook hadden we afgesproken dat ze naar mij uit zou kijken. Het was leuk kennis met haar te maken. Ze had in Tugny-et-Pont gehoord dat ik problemen met mijn voet had en hoopt dat ik deze tocht van 2 maanden af kan maken. Ze wil voor mij in Bussy bij de gite langs gaan om mij aan te kondigen, wat ik erg waardeer. We wisselen ons email adressen uit zodat we elkaar kunnen volgen. Als ik in Bussy aan kom, zie ik haar in de verte de hoek omgaan terwijl ze naar achter haar wijst. Bij de richtingaanwijzer Gite heeft ze voor mij briefjes opgehangen. De gite zou vol zijn en ook 2 km de andere kant uit. Ik zou er goed aan doen eerst te bellen. Dat heb ik gedaan en idd complet. Toch wilde ik niet veel verder meer lopen dus heb ik aan plaatselijke personen gevraagd of er een mogelijkheid tot overnachting was. Nu staat mijn tentje weer op het eind van de oprijlaan. Je ziet er zijn overal aardige mensen.

28-08

Vanmorgen wakker gemaakt door de vogels, als ik uit mijn tentje kruip zie ik door de bomen de zon net boven de einder komen. Terwijl ik mijn tentje en spullen opruim wordt het een mooie rode bol. Omdat mijn telefoon weer eens in het Chinees tegen me praat, haal ik de batterij er maar uit en weer in. Zo nu doet ie het weer normaal. Helaas schijn ik vergeten data uit te zetten. Dus is ondanks opladen via de accu de telefoon maar halfvol. Dus vandaag maar uitzetten en alleen aan voor naar huis bellen. Ik weet nl niet of ik hem vanavond op kan laden. Ik loop door een mooi gebied, glooiend met aan de ene kant velden en aan de andere kant bossen. Het is erg warm maar soms heb ik geluk en loop ik in de schaduw. In het plaatsje Genvry eet ik mijn ontbijt op het bankje bij de bushalte. Ze kunnen dit stadje ook wel bloemenstad noemen. Overal staan bakken met allerlei soorten bloemen, en ook in bijna iedere tuin staan bloemen. Helaas zijn de meeste over hun mooiste tijd heen. In de verte zie ik een klein kasteeltje lijkt het, maar helaas kan ik het niet goed op de foto krijgen vanwege de zon die er pal achter staat. Dus sla ik het maar in mijn hoofd op. In een cafeetje in Noion mag ik mijn telefoon tijdens de koffie wel even aan de elektriciteit leggen. Zit ik nu tenminste op 65 procent. Als het goed is moet ik nog 6 km om bij de Abdij van Ourchamp te komen. Eerst bezichtig ik nog de kathedraal van Noion, alwaar ik ook een stempel in mijn credencial krijg. Even later kom ik de supermarkt tegen, kan ik weer inslaan voor de komende dagen. Hierna loop ik helaas even verkeerd, gelukkig kom ik er vlug achter dus zijn het maar 800 meter. In Sempigni neem ik in de schaduw van een boom mijn lunch. Tegenover mij is een kerkhof waar een grote afval container staat, dus hoef ik dat niet mee te slepen. De laatste weg naar de abdij is een heerlijke bosweg. Als ik er ben zie ik niemand en staat er dat hij op maandag is gesloten. Ik balen. Volgens de gids is er een camping na 3 km. Laat ik weer de verkeerde kant uitlopen kom ik pas na een km achter. Dus weer terug. Als ik weer bij de abdij kom, zie ik wel werklui en het hek is open. Ik twijfel, maar loop toch door het hek. Aan de werklui heb ik niet veel, maar iets verder staat een deur open, en wat zie ik? Een kamer met een bed. Maar er is niemand, dus loop ik nog iets verder, daar is weer een deur open, hier is als ik binnen kijk de wasserij waar een dame bezig is. Als ik haar om een plaatsje vraag, pakt ze de telefoon en belt. Over het grasveld komt iemand aanlopen. Hij vraagt of ik een tent heb, ik zeg ja maar ik heb liever een bed. Met douche vraagt hij, nou als dat kan. Even later zit ik geïnstalleerd achter de deur waar ik eerst ingekeken had. Bed, toilet en douche wat wil een mens nog meer. Na mijn douche (echt heerlijk) even op bed gelegen en naar huis gebeld. Daarna de ruïne van de abdij bekeken en in de schaduw onder de bomen gezeten. Daar kwam ik de broeder weer tegen en hebben we zitten praten. Hij komt oorspronkelijk uit Duitsland dus dat is voor mij gemakkelijker. Het klooster is een cisticenzer orde, hij vertelde dat hij uit een streng gelovig gezin komt en dat hij toen hij zestien jaar was, niets meer met het geloof wilde, hij deed alles wat God verboden had en werkte zichzelf heel diep in de puree. Tot hij toen hij 36 jaar was, ergens tegen een heilig beeld stond te schoppen en slaan. Toen riep hij Jezus als je me nu niet helpt maak ik alles kapot. Een tijdje later kwam hij een pater tegen die erg charismatisch was en die zei hem dat het mogelijk de bedoeling was dat hij zijn leven aan God wijdde, waarop hij zich aanmeldde als leerling bij de cisticenzer orde. Hij is nu 60 jaar.
Het leven kan raar lopen. Toen ik weer terug in mijn kamer kwam heb ik eerst een enorme spin buiten gezet. En ben daarna gaan eten. Nu zit ik lekker buiten terwijl de maan opkomt en de zon langzaam zakt. Welterusten voor straks.

29-08

Vanmorgen om 7 uur wakker, aangekleed, mijn spullen ingepakt en de kamer, badkamer en toilet schoongemaakt. Daarna gegeten. Net nadat ik klaar was met eten, kwam de broeder met een blad waarop brood, boter, jam en een enorme kom koffie, suikerpot en een pak warme melk stond. Ik heb alleen de koffie met melk en suiker geaccepteerd en die smaakte heerlijk, weer iets anders dan water bij mijn eten. Onder het bord heb ik een kleine bijdrage achter gelaten, want alles was voor niets. Om iets voor negen ben ik vertrokken. Nu zit ik vijf km verderop in een bouwkeet aan mijn eerste rustpauze, aardige mensen zoals ik al eerder heb vermeld. Omdat ik wat moeilijk liep over de ongelijke grond, vroeg de jongeman wat er aan de hand was, en of hij me niet naar een dokter moet brengen. Ik heb hem bedankt en gezegd dat mijn voet al getaped is. Ik moet gewoon op tijd mijn rust nemen. ik kreeg een lekker bekertje koud water en terwijl ik lekker uit het zonnetje zit, zet hij mijn wheeley in de schaduw. Na 20 minuten rust zwaai ik naar de mannen in het veld en ga weer de weg op. Onderweg wordt ik aangesproken door een dame die van alles over mij wil weten, even later komt ook haar man erbij staan,. Als ik aangeef dat ik in Compiegne wil overnachten verteld de man dat hij daar ook overnacht heeft, maar dan voor de voetbal. Mijn volgende traject loopt door een bos, er zijn geen bankjes dus zijn mijn rustpauzes op een slagboom. Als ik het bos uit ben, heb ik er 15 km opzitten, nog 10 te gaan. Ik loop nu op een drukke weg dus is het goed uitkijken. Maar na weer 5 km loop ik op het fietspad langs de Aise hier is voldoende gras om onder de bomen aan de waterkant mijn rust te nemen. Het water is enorm helder en als ik niet met mijn voet in de tape zit, zou ik zo het water inlopen. Hierna loop ik 4 km te bakken in de zon, het is 34 graden en geen zuchtje wind. Heb bijna constant gedronken. En bedacht bij mezelf dat ik geen persoon ben die in een woestijn zou overleven, als ik daar zou lopen. Gelukkig is de laatste km geheel overschaduwd, ik ben op de boulevard van Compiegne, nadat ik bij het bureau tourisme de code voor de gite heb opgehaald, val ik op het eerste het beste terras neer en bestel een soft mojito, een niet alcoholisch drankje met munt, appel en citroen. Hierna loop ik nog even langs de ijscoman voor een bolletje ijs en daarna ga ik door naar de gite. Even geaarzeld om het te vinden, maar uiteindelijk ben ik er. De beheerder is er al en die legt mij de regels uit. En ook hier is de pelgrims tamtam me al vooruit gesneld, want hij vraagt gelijk hoe het met mijn voet gaat en dat ik, in tegenstelling tot de regels ik meer nachten mag blijven slapen. Ik besluit dan ook dat ik morgen een rustdag neem. Na met hem overlegt te hebben, besluit ik ook om via Parijs te lopen. Minder heuvels en minder hoog. Als hij weer op huis aan is neem ik een weldadige douche, was mijn kleren, leg wat nodig is aan de opladers en bel naar huis. Hierna besluit ik een keer voor mijzelf te koken en met koffie na, is de avond al weer bijna om