2021 vijfde reis 5
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg HELMA
03 Juli 2021 | Spanje, Lavacolla
30 juni
Vannacht nauwelijks een oog dicht gedaan. Overal jeuk, ik weet niet waarvan, in ieder geval geen mug. Met Danielle ontbijt en weer de weg op. Het gaat heel moeilijk en als ik na 4 km een bushalte tegen kom waar mensen op de bus staan te wachten, besluit ik om ook de bus naar Melinde te nemen. En daar een dag rust. Ik heb een heel vriendelijke gastheer en gastvrouw. Ze bieden zelfs aan om mijn bed op te maken. Het eten kun je zo uit de koelkast pakken. Het is behalve logies donativo. In de vriezer zitten ook ijspacks. De hele dag dus gerust en afwisselend geijsd en gesmeerd met darioncreme. Danielle komt nog even kijken hoe het gaat. Aardig van haar. Zij loopt nog naar het volgende dorp. Er komen nog vier Franse pelgrims bij mij op de zaal slapen.
1 juli
Vannacht heerlijk geslapen, we hebben toevallig allemaal onze wekker op 6.30 uur gezet. Dus gezellig met zijn allen ontbijt. Om 8.00 uur de deur uit. Het opstarten gaat langzaam, maar mijn dagje rust en een goede nachtrust, heeft me goed gedaan, Ik heb geen haast, dus alles op zijn tijd. Ik begin met een kort maar redelijk steil stukje dalen, maar daarna loop ik door een licht glooiend gebied. En als ik na ongeveer een uur en gehucht uitloopt, zie ik een wasplaats die ik op de foto zet. Als ik me omdraai om verder te gaan wordt ik verrast door een groep koeien die mijn kant op komen. Ik heb wel een paar foto's gemaakt, maar ik had eigenlijk een video moeten maken, want ze liepen recht op me af en pas net voor mij gingen ze opzij. Maar ik was te verrast om dat te bedenken. Hierna weer verder, het weer is lekker. En het zijn mooie paadjes. Af en toe moeten we weer over beekjes via stapstenen. Als ik bij een stalletje waar ze verse vruchten en vruchtensap verkopen, komt de moeder met de jongste pelgrim er aan. Ik maak nu kennis met hen. Ze komen uit Duitsland, moeder heet Bianka een dochter Jane. Ik heb een foto en een video van hen gemaakt tijdens het spelen van Jane,(koken). Die heb ik naar haar gestuurd via WhatsApp. Hierna ieder weer zijn eigen weg vervolgt. Na nog een km ofzo ben ik op mijn bestemming. Een kamer voor mij alleen ivm corona. Weer erg aardige mensen.
2 juli
Vandaag is de voorspelling de hele dag regen, dus gelijk mijn regenpak maar aangedaan, ook al is het nu nog droog. Ik loop al snel het bos in, er is aardig wat stijging, en na 1 km heb ik het zo warm dat ik mijn regenjas en vest maar uit doe. Af en toe een paar verdwaalde druppels, maar ik heb mijn jas over mijn schouders en mijn rugzak gehangen. Het bos bestaat voor een groot deel uit Eucalyptus bomen. De bladeren hiervan zijn erg giftig, dus zijn hier niet veel insecten of vogels. Als ik naar het beekdal afdaal gaat het meestal geleidelijk wat prettig is voor mijn knie. De beekjes zijn talrijk maar vooral erg smal, en lopen meestal met de paden mee. Ik kom een stempelplaats tegen waar de nonnen ook bidprentjes geven. Bij een herberg is aan de overkant aan een muur een aantal plakkaatjes die vertellen dat de bijbel een boek is dat vraagt om vragen te stellen en geen dogma van waarheid is. Ik moet nu denken aan iets wat ik ooit gehoord heb. " er komt een presbyteriaan aan de hemelpoort en Petrus laat hem binnen, ze lopen door een lange gang en komen voorbij een kamer waar moppen worden getapt een gelachen, dat zijn de methodisten zegt Petrus, daarna komen ze voorbij een kamer waar gezongen word, dat zijn de protestanten. Even later legt Petrus zijn vinger op zijn lippen en gebaart dat ze stil voorbij de volgende kamer moeten lopen. Als ze die voorbij zijn zegt Petrus, dat zijn de katholieken, die denken dat ze de enigen hier zijn." Ik vind hem nogal goed als mop. Ik loop door kleine gehuchten afgewisseld door bossen. Mijn volgende stop is bij een herberg waar iedereen die een flesje bier drinkt, en stift krijgt om zijn naam op het flesje te zetten en dan over een van de spijkers aan de bomen of houten wanden achter te laten. Waar ik wil overnachten, is helaas geen enkele herberg open. Dus ben ik al vandaag in O Pedrouso aangekomen. Morgen maar weer verder kijken hoe het gaat. De herberg Porta de Santiago, is een rustige herberg, maar de slaapzaal is op 2 bedden na toch vol. Mijn avondeten is een tortilla, ik blijf het een raar idee vinden dat ze aardappelen tussen de opgevouwen eieren doen. Maar goed 's land wijs 's land eer zeggen ze toch.
3 juli
Vanmorgen loopt iedereen elkaar zo'n beetje achterna, badkamer, toilet, terug naar het bed, spullen pakken en de deur uit. Als ik naar de hal loop voor mijn schoenen, zie ik iemand op de buitendeur kloppen, gelukkig ben ik niet de enige die wel eens zonder zijn stokken de deur uitloopt. Ook deze pelgrim was ze vergeten. Gelukkig is er dan nog iemand die de deur kan openen. Ik neem mijn ontbijtje in de bar aan de overkant en begin aan mijn wandeling van vandaag. Het is vandaag veel stijgen en dalen. In de eerste 4 km stijg ik 117 meter en daal ik 101 meter, daarna wordt het iets minder, maar soms nog best wel wat steile stukjes. Ik loop grotendeels weer door het bos, het is aangeplant bos voor de houtkap. Gelukkig kom ik ook nu weer een gezellig barretje tegen en ik ben niet de enige die dit vind. Tijdens een lange klim 61 meter in een km, wordt ik ingehaald door een hele groep fietsers. Die ik even later zie staan bij een stalletje waar Santiago souvenirs en drinken te koop is. Ook is het schijnbaar een geliefde stempelplaats, Ik plof daar op een stoeltje terwijl ik wacht tot de hele groep hun souvenirs en stempels heeft. Het blijkt een voetbalelftal te zijn. Ik krijg niet alleen een stempel, maar ook een bedeltje in de vorm van een fiets in mijn stempelpas. Ik loop nu naast het vliegveld en kan nog net een foto van een dalend vliegtuig maken. De route loopt om het vliegveld heen. Waarna het weer een heel lange klim word, gelukkig niet zo veel en zeer geleidelijk. Mijn volgende stop is bij een hotel waar ik een koffie en een Santiago cake neem. Cake met een smaakje. Nu nog 2,5 km en ik ben weer bij mijn eindpunt Lavacolla. De herberg is zo gevonden. Het supermarktje is helaas net dicht, maar om 17.00 uur gaat ie weer open. Er is hier geen barretje waar je kunt gaan eten, wel een heel duur restaurant. Ik zit nog even in de tuin lekker in het zonnetje.
Vannacht nauwelijks een oog dicht gedaan. Overal jeuk, ik weet niet waarvan, in ieder geval geen mug. Met Danielle ontbijt en weer de weg op. Het gaat heel moeilijk en als ik na 4 km een bushalte tegen kom waar mensen op de bus staan te wachten, besluit ik om ook de bus naar Melinde te nemen. En daar een dag rust. Ik heb een heel vriendelijke gastheer en gastvrouw. Ze bieden zelfs aan om mijn bed op te maken. Het eten kun je zo uit de koelkast pakken. Het is behalve logies donativo. In de vriezer zitten ook ijspacks. De hele dag dus gerust en afwisselend geijsd en gesmeerd met darioncreme. Danielle komt nog even kijken hoe het gaat. Aardig van haar. Zij loopt nog naar het volgende dorp. Er komen nog vier Franse pelgrims bij mij op de zaal slapen.
1 juli
Vannacht heerlijk geslapen, we hebben toevallig allemaal onze wekker op 6.30 uur gezet. Dus gezellig met zijn allen ontbijt. Om 8.00 uur de deur uit. Het opstarten gaat langzaam, maar mijn dagje rust en een goede nachtrust, heeft me goed gedaan, Ik heb geen haast, dus alles op zijn tijd. Ik begin met een kort maar redelijk steil stukje dalen, maar daarna loop ik door een licht glooiend gebied. En als ik na ongeveer een uur en gehucht uitloopt, zie ik een wasplaats die ik op de foto zet. Als ik me omdraai om verder te gaan wordt ik verrast door een groep koeien die mijn kant op komen. Ik heb wel een paar foto's gemaakt, maar ik had eigenlijk een video moeten maken, want ze liepen recht op me af en pas net voor mij gingen ze opzij. Maar ik was te verrast om dat te bedenken. Hierna weer verder, het weer is lekker. En het zijn mooie paadjes. Af en toe moeten we weer over beekjes via stapstenen. Als ik bij een stalletje waar ze verse vruchten en vruchtensap verkopen, komt de moeder met de jongste pelgrim er aan. Ik maak nu kennis met hen. Ze komen uit Duitsland, moeder heet Bianka een dochter Jane. Ik heb een foto en een video van hen gemaakt tijdens het spelen van Jane,(koken). Die heb ik naar haar gestuurd via WhatsApp. Hierna ieder weer zijn eigen weg vervolgt. Na nog een km ofzo ben ik op mijn bestemming. Een kamer voor mij alleen ivm corona. Weer erg aardige mensen.
2 juli
Vandaag is de voorspelling de hele dag regen, dus gelijk mijn regenpak maar aangedaan, ook al is het nu nog droog. Ik loop al snel het bos in, er is aardig wat stijging, en na 1 km heb ik het zo warm dat ik mijn regenjas en vest maar uit doe. Af en toe een paar verdwaalde druppels, maar ik heb mijn jas over mijn schouders en mijn rugzak gehangen. Het bos bestaat voor een groot deel uit Eucalyptus bomen. De bladeren hiervan zijn erg giftig, dus zijn hier niet veel insecten of vogels. Als ik naar het beekdal afdaal gaat het meestal geleidelijk wat prettig is voor mijn knie. De beekjes zijn talrijk maar vooral erg smal, en lopen meestal met de paden mee. Ik kom een stempelplaats tegen waar de nonnen ook bidprentjes geven. Bij een herberg is aan de overkant aan een muur een aantal plakkaatjes die vertellen dat de bijbel een boek is dat vraagt om vragen te stellen en geen dogma van waarheid is. Ik moet nu denken aan iets wat ik ooit gehoord heb. " er komt een presbyteriaan aan de hemelpoort en Petrus laat hem binnen, ze lopen door een lange gang en komen voorbij een kamer waar moppen worden getapt een gelachen, dat zijn de methodisten zegt Petrus, daarna komen ze voorbij een kamer waar gezongen word, dat zijn de protestanten. Even later legt Petrus zijn vinger op zijn lippen en gebaart dat ze stil voorbij de volgende kamer moeten lopen. Als ze die voorbij zijn zegt Petrus, dat zijn de katholieken, die denken dat ze de enigen hier zijn." Ik vind hem nogal goed als mop. Ik loop door kleine gehuchten afgewisseld door bossen. Mijn volgende stop is bij een herberg waar iedereen die een flesje bier drinkt, en stift krijgt om zijn naam op het flesje te zetten en dan over een van de spijkers aan de bomen of houten wanden achter te laten. Waar ik wil overnachten, is helaas geen enkele herberg open. Dus ben ik al vandaag in O Pedrouso aangekomen. Morgen maar weer verder kijken hoe het gaat. De herberg Porta de Santiago, is een rustige herberg, maar de slaapzaal is op 2 bedden na toch vol. Mijn avondeten is een tortilla, ik blijf het een raar idee vinden dat ze aardappelen tussen de opgevouwen eieren doen. Maar goed 's land wijs 's land eer zeggen ze toch.
3 juli
Vanmorgen loopt iedereen elkaar zo'n beetje achterna, badkamer, toilet, terug naar het bed, spullen pakken en de deur uit. Als ik naar de hal loop voor mijn schoenen, zie ik iemand op de buitendeur kloppen, gelukkig ben ik niet de enige die wel eens zonder zijn stokken de deur uitloopt. Ook deze pelgrim was ze vergeten. Gelukkig is er dan nog iemand die de deur kan openen. Ik neem mijn ontbijtje in de bar aan de overkant en begin aan mijn wandeling van vandaag. Het is vandaag veel stijgen en dalen. In de eerste 4 km stijg ik 117 meter en daal ik 101 meter, daarna wordt het iets minder, maar soms nog best wel wat steile stukjes. Ik loop grotendeels weer door het bos, het is aangeplant bos voor de houtkap. Gelukkig kom ik ook nu weer een gezellig barretje tegen en ik ben niet de enige die dit vind. Tijdens een lange klim 61 meter in een km, wordt ik ingehaald door een hele groep fietsers. Die ik even later zie staan bij een stalletje waar Santiago souvenirs en drinken te koop is. Ook is het schijnbaar een geliefde stempelplaats, Ik plof daar op een stoeltje terwijl ik wacht tot de hele groep hun souvenirs en stempels heeft. Het blijkt een voetbalelftal te zijn. Ik krijg niet alleen een stempel, maar ook een bedeltje in de vorm van een fiets in mijn stempelpas. Ik loop nu naast het vliegveld en kan nog net een foto van een dalend vliegtuig maken. De route loopt om het vliegveld heen. Waarna het weer een heel lange klim word, gelukkig niet zo veel en zeer geleidelijk. Mijn volgende stop is bij een hotel waar ik een koffie en een Santiago cake neem. Cake met een smaakje. Nu nog 2,5 km en ik ben weer bij mijn eindpunt Lavacolla. De herberg is zo gevonden. Het supermarktje is helaas net dicht, maar om 17.00 uur gaat ie weer open. Er is hier geen barretje waar je kunt gaan eten, wel een heel duur restaurant. Ik zit nog even in de tuin lekker in het zonnetje.
-
03 Juli 2021 - 20:02
Yolanda :
Ooohhh… geweldig weer.. alsof ik naast je meeloop….xx -
03 Juli 2021 - 20:51
Marcel:
Mam, geweldig hoor en je bent er bijna! Succesde laatste dag(en). -
03 Juli 2021 - 21:16
Marijke Engbersen :
Je bent er bijna, SUCCES -
03 Juli 2021 - 22:55
Lisette:
Mama, zo trots! Je bent er echt zo dichtbij. Veel plezier die laatste loodjes. Xxx -
03 Juli 2021 - 23:44
Frances:
Respect Helma dat je dit toch maar doet .
Nog even en dan heb je het helemaal voor elkaar .
Succes die laatste dagen gr Frances -
04 Juli 2021 - 07:21
Willy:
Geweldig, Santiago in zicht!!geniet en liefs, -
04 Juli 2021 - 08:14
Stella:
Super knap!!! En geweldig dat je dit zo volhoudt, de aanhouder wint!
Succes nog! -
04 Juli 2021 - 11:35
Lia:
Nog even volhouden . Je kan het .
Geniet van alles wat er gebeurd.
SUCCES
Liefs Lia
-
04 Juli 2021 - 13:43
Marjo Kouwelaar:
Hallo Helma,
Echt zoveel respect voor jou.
Ik denk niet dat ik het zou kunnen volhouden.
En dat keer op keer.
Succes de laatste dagen en blijf voorzichtig doen.
Liefs Marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
