2021 vijfde reis 2

17 juni

Gisteravond zijn nog 2 pelgrims en een hond gearriveerd. Vanochtend om 4 uur wakker toen een van hen vertrok. Daarna weer ingeslapen en om 7.15 wakker en opgestaan. Er was voorspeld dat het de hele dag zal regenen, maar de zon schijnt een de temperatuur is lekker. Dus met goede moed op stap. Het is nog 2 km en 70 meter stijgen naar Cruz de Ferro, goed te doen. Ik maak een foto van zowel het kruis als het kapelletje. Daarna weer dalen, wel dat klopt voor 50 meter, maar dan begint het stijgen alweer. Van die smalle paadjes met almaar losse stenen en geulen. Er komen een paar wolkjes aan en plots vanuit het niets openen de hemelsluizen zich. Zeiknat in een paar minuten, daarna is het weer droog. Kan ik mooi opdrogen. Na Manjarin staat er een pijl precies tussen 2 wegen die een V vormen. Gelukkig staat er een politieagent, ik gebaar welke kant en hij wijst de rechter weg aan. Ik dus op weg, wel weer omhoog, maar wel een gemakkelijke weg, op een gegeven moment sta ik op een grote open plek, maar geen pijlen te bekennen. En fietser wijst mij de goede kant op, maar dan moet ik wel om een enorme plas water heen. Terwijl ik voorzichtig mijn weg zoek klinkt een donderslag met bliksem boven mijn hoofd en plenst de regen weer met bakken uit de hemel. Ik trek mijn regenjas over me heen, maar mijn regenbroek? dat heeft geen zin meer. Zo nat ben ik al. En volgens mij ben ik ook verdwaald. Maar de voorzienigheid heeft weer voor een oplossing gezorgd. 3 Spaanse dames die in de regen aan het wandelen zijn. Ik moest rechtsaf in plaats van links. Ik kom weer op een zeer small paadje dat intussen een stroompje is geworden. Op sommige plekken zelfs nog sneeuw tussen het water. Het is gevaarlijk lopen omdat je niet goed kunt zien welke stenen vast liggen en welke niet. Mijn ene voet plompt dan ook het stroompje in. Het onweer met regen blijft mij ook gezelschap houden. Zodra ik kan, zoek ik waar ik op de weg kan komen. Dat is veel veiliger. Uiteindelijk kom ik tot op het bot toe nat aan in El Acebo. In het eerste barretje dat ik zie verkleed ik me helemaal in het toilet. Het blijkt ook een hostel te zijn, en ik besluit dat ik hier overnacht. Ik eet het pelgrimsmenu in het restaurant, en stop mijn natte goed in de droogtrommel. Daarna schrijf ik mijn verhaaltje.

18 juni

Vanmorgen op tijd wakker. Mijn rugzak ingepakt, maar wel alles in plastic zak. Daarna naar beneden voor een ontbijt. Weer terug op mijn kamer blijken mijn schoenen ondanks het nodige wc papier dat ik erin had gedaan, nog niet droog te zijn. Gelukkig heb ik een föhn ter beschikking en zet deze in mijn schoenen en maar blazen. Dit werkt perfect. Wel ben ik nu pas om 8.30 uur klaar om te vertrekken. En heel verrassend, het regent. Gelukkig ben ik nu wel voorbereid, regenpak al aan. Hert is maar een klein dorp dus loop ik binnen de kortste keer alweer op een steenslag pad. Dit bevalt me echter niet echt en zo gauw ik kan kies ik weer voor de weg. Na een uur houd de regen op en zie ik dat de route zelf ook terug op de weg komt. Het is nu even een hele ķlim. Boven aan gekomen, gaat de camino een breed zandpad op. Wel dat ziet er goed uit. Dus ik ook rechtsaf. Na 500 meter word het iets smaller maar nog steeds goed te doen. Dan gaat het pad dalen en wordt het een uitdaging door de rotspartijen die het pad vormen, ook wordt het steeds smaller en begint het ook te regenen. Voordat ik het weet loop ik heel voorzichtig over een glad rotspad dat langzaamaan weer in een stroompje veranderd. Ik heb er zowel een foto als een filmje van gemaakt. Ik wordt ingehaald door 3 fietsers die hun nek riskeren door dit pad nemen, soms moet je van stenen van 50 cm hoogte in een kuil stappen om dan slingerend om andere rotsen te dalen terwijl alles spekglad is. Maar misschien ben ik wel te voorzichtig, kan natuurlijk ook. Vlak voor Molinaseca kom ik weer op de weg. Het regent nog steeds, dus ondanks dat er een mooie Romeinse brug is maak ik er geen foto van. Mijn pauze neem ik bij bar Romanin , hierna is er tot Ponferrada geen barretje meer. De route gaat nu over de stoep langs de weg en na 5 km ben ik in Ponferrada. Ik neem weer een pauze in bar Peregrino, je raad nooit wat ik daar bij mijn drinken krijg? Een bakje hutspot. Even weer thuis. Mijn onderkomen voor de nacht is auberge Guiana. Na een douche, naar de bank voor weer wat kasgeld, daarna Paul gebeld, gegeten, gelezen en mijn verhaaltje geschreven. .

19 juni

Vandaag rond 7.00 uur op, er is weer regen voorspeld dus regenkleding aan. Ik ontbijt in een klein restaurant vlak bij de herberg. Aangezien ik geen zin heb in brood, kies voor een bowl healthy, ik neem aan dat het zoiets als muesli zal zijn en daar wordt ik niet in teleurgesteld. En flinke kom met extra fruit. Daar kan ik wel even mee door. Er zijn hier best al veel pelgrims. Ik kom in gesprek met een familie uit Engeland. De zoon en dochter zijn 12 en 13 jaar. Ze vinden het fantastisch om te doen, alhoewel zoonlief eerst wel wat bedenkingen had. Is hij nu al aan het praten welke tocht ze volgend jaar zullen maken. Ondanks de weersvoorspelling, blijft het zonnig en warm. Zeer waarschijnlijk komt de regen later op de dag. Onderweg spreekt iemand mij in het Nederlands aan, het is een Spaanse die ooit in een ver verleden een Nederlands vriendje heeft gehad. We lopen even samen op, waarna ze weer met haar eigen groepje verder gaat. Het is een redelijk vlakke etappe en de wegen zijn goed te doen. Bij iedere stop zie ik dezelfde mensen. Als ik na 16 km in Cacabelos bij mijn herberg aankom, zit de Engelse familie daar aan de lunch. Zij gaan nog 8 km verder, voor mij houd het hier voor vandaag op. Het is nog steeds zonnig, dus geniet ik op het terras van een wijntje en bestel een groene spaghetti met kaas. Als ik na het eten op de kamer kom ligt mijn kamergenote te slapen. Ik doe heel zachtjes en ga even later het stadje in. Tegenover de auberge zit een biertent die gerund wordt door een Nederlands sprekende Spanjaard. Hij heeft jaren in Nederland gewoond, maar toen hij 13 jaar geleden de camino liep is hij hier blijven hangen als beheerder en barkeeper. Het is prettig om weer even mijn eigen taal te horen. Terug in mijn kamer blijkt dat ik Eleanor al eerder gesproken heb. Terwijl zij gaat eten, douche ik me een gebruik daarna de wasmachine en droger. Ik lees en bel naar huis. Om 21.30 uur is Eleanor terug en gaat het lucht uit.

20 juni

Om 7 uur uit bed, op de kamer gegeten en om 8.15 uur trek ik de deur achter me dicht om dan te bemerken dat ik mijn stokken vergeten ben. Ik wil weer naar binnen maar helaas dat kan niet, op slot, en geen manager te bekennen. Gelukkig is Eleanor nog binnen en ligt onze kamer aan de voorkant. Dus kan ik even later nog op weg naar de koffie. Om 9 00 uur ben ik dan echt onderweg. Het regent, wat een verrassing. Ik begin aan een lange klim langs de weg. 65 meter in 2 km. Na Pieros mag ik een rustiger weggetje op. Nog steeds omhoog, maar het loopt lekker. Geen enkele andere pelgrim te zien. Op een gegeven moment ook geen bordjes meer, terwijl ik op een driesprong sta. Dus maar even maps.me gebruiken, hier staat de route tenslotte ook op. Rechtsaf naar beneden. Valletille de Ariba in hier zie ik ook weer de bekende gele pijlen. Als ik het dorpje uitloop kom ik Eleanor weer tegen. We lopen samen op een in Villafranca de Bierzo nemen we een pauze met een koffie. Tijdens deze pauze WhatsApp ik even naar huis, het is vaderdag een zowel Marcel als Christian zijn er. Dus even met allen kletsen. Hierna weer alleen op weg naar Pralada. Het is een mooie omgeving en het is zelfs droog. De hele weg loop ik naast de Rio Valcarce, het stromend water geeft een speciale cadans mee aan het lopen, zelfs als ik weer een stuk langs de weg moet. Ik slinger zo'n beetje om de snelweg naar Madrid heen. Ik denk dat ik wel een keer of zes eronderdoor ben gegaan. In Pralada kom ik Lynne tegen, ik heb al eens met haar een kamer gedeeld. Zij loopt met een dagrugzak een stuurt de rest van haar bagage door naar haar volgende stop. We nemen even de tijd om onze wederwaardigheden met elkaar door te nemen, waarna zij verder gaat. Als ik nog blijf zitten, komt Eleanor weer weer aan. Zij blijft hier overnachten terwijl ik nog 4 km doorga naar La Portela de Valcarce. Het is intussen weer gaan regenen, waardoor ik niet echt veel van de omgeving mee krijg. Ik ben dan ook blij als ik in de auberge aankom. Na een lekker warme douche naar het restaurant waar ik spaghetti bolognese bestel, en nog even naar huis app. Nu mijn verhaaltje een direct naar bed. Ik heb er weer 19 km opzitten. Welterusten