Deel 2

22- 05

Pontasieve- Consuma 18 km

Gelukkig goed geslapen, en met knie brace aan voelt het goed. Vandaag veel meer stijgen dan dalen, maar het is redelijk te doen. Kalmpjes aan, dan breekt het lijntje niet. Het eerste stuk gaat langs de weg, maar algauw gaan we de kleinere paden in. Het blijft droog weer en de omgeving is erg mooi. Toch merken we allebei dat de inspanning van gisteren ons nog wel parten speelt. Het enige regenbuitje dat we krijgen, valt net tijdens onze koffiestop. Daarna blijft het bewolkt, maar gelukkig wel droog. Als we in Consuma aankomen is het even zoeken naar ons hostel, maar als we het gevonden hebben, blijkt het een echt pelgrimshostel te zijn. Onze gastheer is Luca, heel aardig en behulpzaam. Er is ook een groep Taiwanese pelgrims. Hun gids heet Kelly en ze doet dit voor het vierde jaar. Het is een heel leuke groep. Ze nemen ons direct op als medepelgrims. Luca kookt voor ons allen en we laten het ons goed smaken. Na de maaltijd kletsen we nog even met Luca en Kelly en gaan daarna op tijd naar bed. Morgen alleen maar dalen.

23-05

Consuma-Stia.

Als wij beneden komen, is Kelly met haar groep net vertrokken. Van Luca krijgen we nog wat tips mee voor onderweg.hij raad ons aan om een bepald stuk niet te lopen, te steil zegt hij. Er gaat een bus datzelfde stukje. Maar ook geeft hij aan om Castello Romena te bezoeken en dan ook nog Pieve Morena.

Dat doen we dus ook. Helaas het Castello, wat eigenlijk een ruïne is, is gesloten en als we door willen lopen naar de Pieve is het pad dichtgegroeid met manshoge brandnetels en andere zeer stekelijke planten. Dan maar gewoon door naar Stia. Ons hostel ligt net buiten Stia. We zijn de enige gasten. We gaan in Stia naar de supermarkt, het is een coop en redelijk groot voor zo,n kleine plaats. Onze knieën laten ons weten dat we rust moeten nemen. Dus gaan we eerst eten en dan terug naar het hostel. We kruipen vroeg in bed.

24-05

Stia-Camaldoli 15 km

Om 7.00 u gaat de wekker. Het wordt een zware dag.

Omdat we op de app zien dat we 1 kmmoeten klimmen waarvan de laatste 600 meter erg stijl zijn, kijk ik op maps me of er een alternatief is. Volgens maps me wel, deze is 12 km en minder stijl. We besluiten er op te vertrouwen en gaan op pad. De eerste 5 km gaan over een rustige weg, wel omhoog maar lekker lopen. Daarna een stuk over een grindpad wat iets lastiger is. Het stijgen wordt ook meer en is soms best al wel steil. Als we op 7 km een pauze inlassen om wat te eten, zijn we in het bos waar een grote boomstam als bank dienst doet. Kort hierna worden we een smal pad ingestuurd dat echt erg steil omhoog gaat. Het pad heeft meer weg van een waterloop, maar het heeft wel een rood/wit teken dus zal het wel goed zijn. Na zo'n 20 a 30 minuten stijgen, is het ineens geblokkeerd door omgevallen bomen. We moeten ons er een weg omheen zoeken. Opeens zie ik Paul niet meer. Dat is best griezelig hier in the middke of nowhere. Als ik hem roep geeft hij zowel antwoord alsdat hij met zijn sokken lawaai maakt. Ik volg het geluid en als ik om de takken heen ben zie ik hem tussen andere takken aan de andere kant van het pad. Op een ander pad. We volgen dit nu nadat ik op maps me opnieuw de weg heb opgevraagd. Het blijft een steil oplopend pad en is door de stenen erg vermoeiend. Op een gegeven punt is het paadje mar 15 cm breed en moet echt tegen de helling aanhangen om dit stukje over te komen. Paul steekt mij zijn stokken toe zodat ik niet naar beneden glij. Maar uiteindelijk komen we weer in de bewoonde wereld. We zijn allebei bekaf. Bij de eerste mogelijkheid voor enige rust en capucino gaan we naar binnen. Hier blijkt dat we helemaal niet in Camadoli zijn maar in Moggiona. Camadoli ligt nog ruim 5 km verder en 300 meter hoger. Ik denk er hardop over om een taxi te nemen. Nadat we weer een beetje bekomen zijn en ik ga betalen, zegt de beheerder dat een vriend van hem ons voor 10 euro naar ons hostel wil brengen. Ik zou hem kunnen omhelzen zo blij zijn we hiermee. Als ik hem ons adres in Camadoli geef, blijkt het van zijn broer te zijn. Er zijn 3 broers Baroni en ze hebben alledrie een hostel. Onze chauffeur komt al spoedig en brengt ons naar het hostel. Nadat we gedoucht hebben neem ik onze vuile spullen en ga op weg om de was te doen. Als ik vraag waar dat kan wordt me verteld dat voor 8 euro de was morgenochtend weer schoon en droog terug bezorgd wordt. Wel dat scheelt, Paul en ik lopen door het plaatsje dat een heel mooi kerkje en een klooster heeft. Als we terug bij het hostel zijn besluiten we op het terras nog wat te drinken. Daar worden we met veel enthousiasme begroet door de groep van Kelly, we nemen bij hen plaats aan tafel en vertellen onze ervaringen. Zij hebben het vandaag ook wel moeilijk gehad. Maar ze waren niet in het bos verdwaalt. Het blijkt dat ze in hetzelfde hostel als wij zitten, op dezelfde gang. We spreken af om 19 u samen te eten. Ik ga nog even met Kelly naar het kerkje en we krijgen zowel daar als in de bibliotheek van het klooster een stempel. Paul en ik gaan weer naar onze kamer waar we nog even op bed neervallen. Om 19 u zijn we weer present in het restaurant. Het is gezellig druk. Maar uiteindelijk is het om 21 u toch rijd om tevgaan pitten. Ik kom er nu achter dat ik de opladere en het snoer in Stia heb vergeten. Gelukkig kan ik bij de receptie iets lenen waardoor we toch weer volle batterijen hebben.

25-05

Camadoli-Badia Prataglia 8,8 km

Vandaag geen lange etappe, wel veel klimmen en dalen. Eerst tot 480 meter hoogte klimmen, dan een stuk op en neer en dan 510 meter dalen. S'morgens treffen we de andere pelgrims weer aan het ontbijt. Ook de was ligt klaar. Met goed weer en goede zin vertrekken we iets na 9 uur. De eerste 500 meter lopen we over de weg en daarna beginnen we aan de klim. Het is bijzobder steil en zwaar, Paul wil na honderd meter al stoppen, maar om hetzelfde steile stuk weer naar beneden te lopen ziet hij ook niet zitten. Gelukkig word het af en toe iets minder stijl. Na 45 minuten hebben we 2 km gelopen en zijn we 300 meter gestegen en tussen door 150 meter gedaald. We zijn nu bij een schuilhut waar ook een picknicktafel staat. Hier nemen we onze rust. Terwijl we er zitten zeg ik tegen Paul het lijkt wel of ik Kelly's groep hoor, maar die zou eerder vertrekken dan wij dus dat kan niet. Maar toch even later komen ze er aan. Ook een andere groep die we eerder gezien hebben, komt nu van een andere kant en nog iets later komt er een gezin met 2 jonge kinderen van weer een ander pad. De schuilhut schijnt een verzamelpunt van verschillende rondroutes te zijn. Het is even gezellig druk. Wij zijn bijna de laatste die er weer vertrekken. Het blijft een erg steile klim. Soms om, over of onder een omgevallen boom door. Soms over een stenen dammetje door een bergbeekje, of losse stenen in het bergbeekje. Na 4 km nemen we weer een pauze op een open plek in het bos. We eten en drinken en gaan dan verder. We lopen nu in het stuk dat soms een steil stukje stijgt en dan weer daalt. Er groeit hier veel Brem waardoor het paadje soms niet te zien is. Ik ben echt blij paul iedere keer weer terug te zien. Na 6 km beginnen we aan de afdaling. Deze begint redelijk. Af en toe wel steil, maar steeds weer stukken dat het wat mider steil is . Niet dat je knieën het niet voelen maar het gaat. Het laatste stuk is een graspad , dit lijkt fijn maar je kunt de stenen niet zien en ook niet of er plots een gat in de grond zit. Het gaat ook naar beneden, dus mijn stokken doen weer goede dienst. Als we weer op de weg zijn, is het in ieder geval de goede weg. Ons hostel is nog maar 400 meter. Helaas bij het trapje omhoog val ik , mijn knie liet het weer even afweten. Op onze kamer ga ik gelijk onder de douche en daarna op zoek naar een coldpack of ijs en vraag ik ook hier of we een usb stekker kunnen lenen. Allebei is aanwezig,dus ik weer naar boven en een uur met mijn ijspack op mijn knie. Een pijnstiller en rust . Na dit uur met paul het dorp in, ik zie een tabakswinkel en ga daar eens kijken of er toevallig ook een usbstekker te koop is. Jawel hoor en ook een snoer. Nu nog wat eten en dan weer terug naar het hostel, rusten